شهر باستانی خنج

به معنای دردی مبهم که درواقع همان سرخک امروزی است و عواملی از جمله جنگ‌ها و نا امنیها از ۲۰۰۰۰۰ به ۲۰۰ نفر می‌رسد، تعداد انبوه گورستانهای بسیار قدیمی و قبرهایی که فقط چند سنگ به دور آن قرار دارد گویای این موضوع می‌باشد، تعداد زیادی از این جمعیت که در صد زیادی از آنان کودکان و نوجوانان بوده‌اند بر اثر بیماری مذکور از جمعیت خنج کاسته شده و تعداد اندکی از آنان به منظور دور شدن از جنگ و درگیری به چند کیلومتری جنوب مشهد نقل مکان کرده‌اند که امروزه ده کوچکی به نام خنح و با همان لحجه خنجی در آن جا قرار دارد. بناهای زیر ازجمله بناهای ثبت شده در آثار باستانی استان فارس می‌باشد که قدمت آنها به قرن هفتم هجری می‌رسد(بیش از۷۰۰سال) ۱_مقبره شیخ حاجی محمد. ۲_مقبره کاکا مخرالدین(واقع در مسجد کاکا فخر الدین). ۳_مقبره شیخ شعیب خنجی. ۴_مقبره شیخ عفیف الدین وشیخ قاضی حسن که در یک مکان هستند. ۵_سر درمسجد جامع ساخته شده از سنگ و ملات آن زمان که الان به صورت دو ستون بزرگ و بلند در مسجد جامع قرار دارد. ۶_منار دانیال که نیمی از آن طی سالهای اخیر فرو ریخته‌است و قدمت آن به بیش از ۸۰۰ سال نیز می‌رسد. ۷_آتشکده محلچه (قبل از ورود اسلام). ۸_آتشکده کاریان(قبل از ورود اسلام). در مقبره شیخ حاجی محمد سنگهایی قدمتی در ابعاد مختلف وجود دارد که بر روی آنها آیاتی از قرآن کریم با خطی که با خط امروزی متفاوت و به راحتی قابل خواندن نیست اما بسیار مرتب، حک شده‌است شهر خنج، بر اساس سرشماری رسمی سال ۱۳۸۵، تعداد ۳۹٬۹۷۸ نفر و کل شهرستان خنج، ۵۹۰۰۰ جمعیت داشته‌است.